Vrouwen 1 kampioen én bekerwinnaar

7 juni 2023

3-2 winst bekerfinale bekroning seizoen

Vrijdagavond 2 juni was het zover, de bekerfinale tussen DoCoS VR1 en Zuidland VR2 stond op stapel. Het werd een mooie voetbalavond met een terechte winnaar. De meiden van coach Michel de la Rie zetten voor de zoveelste keer een geweldige prestatie neer. De 3-2 overwinning was de bekroning van het mooie seizoen, waarin de dames ook al kampioen werden.

“We hebben de dubbel!”, roept Michel. De coach is trots op zijn meiden. En de meiden zijn trots op hem. Verdediger Demi de Graaf: “We hebben weer ontzettend met je gelachen dit seizoen. En we zijn twee keer kampioen. Wat willen we nog meer! “ Aanvoerder Lorna van Rooijen: “Met voetbal is Michel altijd serieus. Maar hij is ook in voor een geintje. Precies wat wij nodig hebben. Kijk maar naar de resultaten.”

Erin geloven

En die resultaten mogen er zijn. Michel: “De eerste wedstrijd van de competitie was tegen VV-Noordwijk. Die wonnen we. Na afloop zei de trainer van Noordwijk tegen me dat we kampioen gingen worden. Die man is niet helemaal goed, dacht ik bij mezelf. Hoe kun je dat nou na één wedstrijd zien. Maar na een aantal wedstrijden gingen we er zelf ook in geloven. Hij kreeg gelijk. We wisten bijna alles te winnen.”

Serieus

Een speciale supporters bus reed vrijdag vanaf de DoCoS-parkeerplaats met een groep supporters naar RKVV Westlandia in Naaldwijk. Op neutraal terrein troffen we onze tegenstanders uit Zuidland. Bij aankomst wordt direct duidelijk dat we dit serieus moeten nemen. Onze grensrechter Piet de Graaf, die dit seizoen alle (!) wedstrijden van de dames vlagde, hoeft niet aan het werk vanavond. Drie KNVB-officials staan klaar om de wedstrijd te begeleiden.

Handsballen

De DoCoS-vrouwen trappen af zonder Iris Dijkstra, zij raakte tijdens de warming-up helaas geblesseerd. Na twintig minuten krijgt ze gezelschap van Britney de La Rie, ook zij raakt geblesseerd. Dat de scheidsrechter tot twee keer toe een handsbal van VV Zuidland in hun strafschopgebied mist, én niet ziet dat Maaike van Polanen binnen de zestien wordt neergehaald, zorgt er mede voor dat er in de eerste helft niet door ons gescoord wordt. Wel zorgt het voor de nodige irritaties in en om het veld. De scheidsrechter grijpt in en maant het publiek om minstens drie meter buiten de zijlijn te blijven. Omdat onze verdedigers en onze sluitpost Daniëlla Jansen het hoofd koel weten te houden, houden we zelf ook de nul.

Opnieuw beginnen

In de rust spreekt Michel de speelsters toe. “Ik zeg altijd, Je moet binnen een kwartier met 1-0 voorstaan. Meestal lukt dat. Vandaag niet. Daarom zijn we in de tweede helft opnieuw begonnen. Ik heb ze op het hart gedrukt om nog één keer volop te strijden. En, zoals altijd, ze gingen er helemaal voor. Allemaal.” Het werkt. Noor Sarneel vindt binnen tien minuten de touwen. Even later steekt Lindy van der Kraay een half veld over en weet ze de keeper te omspelen. Haar goal brengt rust in het team. Als VV Zuidland ons verrast met hun aansluitingstreffer, worden nog één keer alle zeilen bijgezet.

Billen knijpen

Tussen het opzwepende publiek van de tegenpartij blijven de speelsters rustig. Keepster Daniëlla Jansen grijpt waar nodig in en houdt haar doel schoon. Halverwege de tweede helft zorgt Maaike vanuit een rebound voor de bevrijdende 3-1. Onze supporters worden steeds enthousiaster en worden nogmaals door de scheidsrechter teruggefloten. VV Zuidland weet weer een gaatje te vinden en zet de 3-2 op het scorebord. Met nog tien minuten te gaan, wordt het billen knijpen voor de supporters. Het balbezit in de laatste minuten is voornamelijk voor DoCoS. De wedstrijd wordt professioneel uitgespeeld. Na zes (!) minuten blessuretijd klinkt eindelijk het bevrijdende fluitsignaal. Een Leids feest breekt los. De supporters hijsen de vlag van DoCoS en leggen het grasveld van RKVV Westlandia met rookbommen onder een rood-witte nevel.

Nog één jaar

Michel: “De meiden waren helemaal door het dolle heen. Ikzelf trouwens ook. Ik vind dit zo mooi. Het is één team. Eén geheel. Ze staan er mét elkaar. En dat doen ze geweldig. Drie jaar nu al. Ik ben echt hartstikke trots op ze. En ik wil ze bedanken voor dit geweldige seizoen.” Of hij volgend seizoen weer van de partij is? “Zoals vorig jaar roep ik ook nu weer dat er nog één jaar aan vastplak. Mét deze meiden.” De meegebrachte speaker gaat aan. Het Westland kan meegenieten. “Jij…krijgt…die… lách niet van mijn gezicht, jij krijgt die lách niet van mijn gezicht”. De meiden zingen uit volle borst mee. Michel lacht.